Share
In de herfstvakantie raakte ik in gesprek met een ontzettend enthousiaste en kundige dyslexie-coach. Zij stelde dat dyslexie, net als veel andere neurodiversiteiten, geen beperking is. Ze beweerde zelfs het tegenovergestelde; dat het een bron van talenten is. Maar het lukte mij niet om, in ons huidige schoolsysteem, dyslexie als een gave te zien. Ze durfde het gesprek met mij aan te gaan, overtuigd dat ze me op andere gedachten kon brengen. (Nou, dan moet je van goede huize komen).
Gastblog door Bart Heinsbroek
Het fotolijstjesraadsel: een les vol inspiratie
Samen kwamen we al pratend tot het idee om een 'fotolijstjesraadsel' te doen in de klas. Dat doe ik regelmatig; de kinderen moeten ontdekken wie op de foto's staan en/of een verband zoeken tussen de verschillende personen. Ik koos voor Albert Einstein, Pablo Picasso en Jamie Oliver. Alle drie dyslecten.
Een briljante ontdekking:
‘Ze hede bisleky’
Die ochtend kwam mijn dyslectische 'superheld' de klas binnen, en later vertelde ze dat ze vanaf het begin al wist wat er aan de hand was met deze foto's. Ik introduceerde het fotolijstjesraadsel en haar grote bruine ogen begonnen te glimmen; 'ik weet het, meester'. Een paar tellen later legde ze een briefje op mijn tafel.
'Ze hede bisleky'
Ik begreep precies wat ze bedoelde; 'ze hebben dyslexie'. Toen ik haar grijnzend een high five gaf, straalden haar ogen zo hard dat ik een zonnebril nodig had om haar aan te kijken. Ik heb haar verteld over mijn gesprek met de dyslexiecoach en ze kwam bijna los van de grond, zwevend van trots. Zeker toen ik haar vertelde welke voordelen dyslexie kan hebben; 'Kent die mevrouw mij dan?' Misschien had ze zich nog nooit zo begrepen gevoeld als in dat moment.
Ik heb haar verteld over mijn AD(H)D. Dat ik daardoor gewoonweg geen klussen van langer dan 6 weken kan aannemen. Omdat mijn hoofd niet zo lang aan hetzelfde kan werken. Maar dat ik wel ontzettend goed kan zijn in kleine klusjes, zoals mijn YouTube-filmpjes. Dat ik daar al mijn creativiteit in kwijt kan. En dat ik haar zo graag wil helpen zoeken naar haar superkracht.
Bij het vaststellen van haar persoonlijk leerdoel voor die week, kwam ze hierop terug: 'Ik wil met papa, mijn beste vriend en mijn vorige juf praten over mijn superkrachten! Misschien dat zij dat al weten!' Misschien wel het meest waardevolle doel dat ze op dat moment kon kiezen!
Een bijzonder moment met een oud boek
Omdat ze haar pols gebroken heeft, kan ze niet mee naar de gymles. Dus heeft ze even met de juf van vorig jaar gekletst over haar superkrachten. Een heel bijzonder gesprek, waarin onder andere de kwaliteiten die dit meisje van haar overleden moeder (en juf op onze school) heeft meegekregen aan bod kwamen. Toen ik haar weer kwam ophalen, zat ze te lezen. ‘Oefenen voor de voorleeswedstrijd’, zei ze trots. In een boekje dat haar moeder altijd aan haar voorlas. Kippenvel.
In de klas vertelde ik haar dat we een bijzonder telefoongesprek zouden gaan voeren. Ik had namelijk een voicemailbericht van de organisatie van ‘filmleraar van het jaar’. Of ik terug wilde bellen. Toen ik iemand aan de lijn kreeg, heb ik als eerste uitgelegd dat ik de telefoon op luidspreker had staan en dat er een leerling mee luisterde. ‘Leuk (...), dan mag jij je meester vertellen dat hij is verkozen tot film leraar van het jaar – regio Noord!’ De leerling keek me aan alsof ik Superman was. Ze was er stil van. Alleen toen ik haar vroeg of ik rooie wangen had, zei ze hardop: ‘je lijkt wel een tomaat!’. Daarop werd hartelijk gelachen aan de andere kant van de lijn.
En vanuit het gesprek dat we al hadden gehad over de kwaliteiten en valkuilen van mijn AD(H)D die mij dus deze prijs opleveren, kon ik het ombuigen naar de superkrachten die bij dyslexie horen. En zo voelde deze leerling zichzelf ineens Wonder Woman. Want dat is ze!
Visueel sterk en een supergeheugen
Ik vroeg haar nog; 'Hoe komt het toch dat je al zo snel wist wie die mensen op de foto waren, en waarom wist je dat het over dyslexie ging?' Ze nam me mee naar de IB-kamer. Waar ze 8 maanden geleden eens een test gedaan heeft. Ze duwde 4 posters opzij en daar kwam een plaatje tevoorschijn, ter grootte van een bankpasje. 'Ik zag die foto en ik wist dat dit plaatje op school hangt'. Bizar, dat ze dat na zoveel tijd nog zo goed heeft onthouden. Deze jongedame ontdekte gister twee van haar grootste superkrachten! Visueel is ze enorm sterk en ze heeft een supergeheugen!
Omdat zij de eerste was die het raadsel kon ontcijferen, kreeg ze vandaag een chocoladeletter. De 'S', van superkracht.
Wist je dat?
AI-tools kunnen een geweldige ondersteuning bieden aan dyslectische leerlingen. Benieuwd hoe dat werkt? Lees er meer over in dit blog: Hoe AI-tools dyslectische leerlingen kunnen ondersteunen.
> Wil je meer leren over wat AI voor jou kan betekenen? Doe dan mee met onze training!
Volg dan onze training AI & ChatGPT in de klas.