Share
Een mens wil beloond worden. En wel direct. Je wil je beloning niet straks, maar NU!
More...
Laatst gaf ik een training Escape the Classroom op de Montessorischool in Wassenaar. De docenten hadden veel plezier samen met het oplossen van de puzzels. Want ik laat ze altijd eerst een Escape spel zelf spelen, voordat we gaan kijken wat je er in het onderwijs aan kan hebben. Aan het begin gaat het spelen makkelijk, maar dan kom je vast te zitten.
Dat hoort bij het spel en bij het leven. Sommige puzzels zijn namelijk niet zo makkelijk, daar moet je echt samen naar kijken. Dan ben je zomaar 5 minuten aan het overleggen, proberen, teksten bekijken, rekenen. En dan heb je ook wel eens een foute uitkomst. Dan sta je te trekken aan een slotje dat maar niet open wil gaan. Je probeert het eens op een andere manier. En weer zijn we 5 minuten verder. Het moreel zakt inmiddels onder een bedenkelijk niveau. De handen gaan naar de mobieltjes toe. Even Whatsappen. Even mail checken.
Ho, stop! Er is een nieuw plan, een nieuw idee en dus ook een nieuwe oplossing. Een docent gaat naar het slotje toe en probeert het opnieuw met een nieuwe code: 149. Even gebeurt er niets, het slotje geeft niet mee. Gespannen gezichten. En dan: plong, het slotje schiet open. Opluchting op de gezichten van de docenten, high fives, gelach, schouderklopjes. De mobieltjes verdwijnen weer in de zakken, de ruggen gaan omhoog en de groep is klaar voor de volgende lastige opdracht. Sterker dan ooit, want samen hebben ze de lastige opgave van daarnet goed opgelost.
De beloningen zijn nu uitgedeeld. Elke deelnemer heeft een klein geluksmomentje beleefd. Het lichaam heeft allerlei spannende hormonen aangemaakt op het moment dat het slotje openging. Gelukshormonen noemen ze dat.
Ik ben er eens ingedoken. Over welke hormonen hebben we het hier?
Bewijzen kan ik het niet, maar als je de geluksprofessoren mag geloven, dan worden ALLE gelukshormonen aangemaakt bij het spelen van een Escape the Classroom. Je lacht je dood. En over lachen gesproken: dat gebeurt vaak en veel tjdens een Escape room.
En daar hebben we ons eerste gelukshormoon al: endorfine. Wist je dat dit hormoon wordt aangemaakt als je lacht? En tijdens sex trouwens ook. Je lacht dus niet alleen van geluk, maar lachen maakt ook gelukkig. Da’s een fijne omkering.
En hier is misschien wel het belangrijkste gelukshormoon: dopamine. Het komt vrij als je een taak hebt afgerond, als je weer iets van je to-do lijst kan wegstrepen bijvoorbeeld. Of als je een leuke en moeilijke puzzel hebt opgelost. Het werkt maar heel even en als het weg is uit je bloed, dan verlang je naar meer. Kom maar op met die volgende opdracht, tijd voor een nieuwe shot dopamine!
Elke keer als je het gevoel hebt dat je iets goed gedaan hebt, gaat je zelfvertrouwen een beetje omhoog. Daar hebben we serotonine voor. Het wordt aangemaakt als we respect en waardering ervaren. Meer serotonine is meer zelfvertrouwen.
Het laatste gelukshormoon vind ik zelf heel bijzonder: Oxytocine. Die maak je aan als je ECHT contact hebt met andere mensen. Een stevige knuffel of omhelzing bijvoorbeeld. Een goed en intens gesprek werkt ook. Een kijkje op je FaceBook pagina werkt dan weer niet, daar trapt je lichaam dus niet in. Dat wordt stevig en intens overleggen over een spannende Escape puzzel en een innige omhelzing als die eindbox eindelijk is bereikt. Alles voor het geluk! Ik ben een groot voorstander van geluk.
En zo wordt een geluksmomentje opeens een hele biologische toestand. Denk hier maar eens over na, als je vanavond eindelijk al je nakijkwerk af hebt en als je aan het genieten bent van je welverdiende shot dopamine.
Leve de hormonen, leve het geluk!
Bert Vos
hoofdtrainer en ontwikkelaar Escape the Classroom bij Docentenbijscholing
